Her hizmet yılına karşılık hak ettiği yıllık ücretli izin, işçinin gelecek hizmet yılında kullanılabilir (İş Kanunu m. 54/4). Bu hüküm, yıllık izin hakkından vazgeçilmeyeceği hükmü (m. 53/2) ile birlikte ele alındığında, işçinin yıllık izin süresini çalışarak geçirmesi mümkün değildir. Bunun gibi, bu hükümler göz önüne alındığında, izin sürelerinin zorunlu bir neden olmaksızın sonraki yıllarda birleştirilmesi kanuna aykırı olacaktır. Bununla birlikte, bu durumlarda işçi izin hakkını kaybetmiş olarak kabul edilecektir. Yargıtay, işyerinde çalışan işçinin geçmiş yıllara ilişkin yıllık ücretli izin alacağını istediğini kabul etti. Mahkeme bu isteği kabul etti, ancak iş sözleşmesinin devamı sırasında verilmeyen izin karşılığının istenmesi mümkün değildir. Aksi halde, işçi sadece para kazanmak için izin hakkından vazgeçebilir, bu da Anayasa’da garanti edilen dinlenme hakkına aykırıdır. Yargıtay, anayasal ve yasal güvence karşısında, işçinin iş sözleşmesi devam ederken verdiği dilekçe ile izin hakkını kullanmayacağı ve ileride hak talep etmeyeceği yolundaki bir vazgeçme beyanı hukuken geçersizdir. Bu nedenle, emekli olan işçiye izin ücreti ödenmelidir.
Belirtelim ki, işverenin işçiye eylemli olarak yıllık izin vermesi gerektiği gibi, işçi bu süre boyunca başka bir iş yerinde çalışamaz (m. 58). Eğitimde de belirtildiği gibi, bu hüküm izin hakkından vazgeçilememesi biçimindeki Anayasal düzenlemenin bir parçasıdır.