İznini işyerinin kurulu bulunduğu yerden başka bir yerde geçirecek olanlara, eğer isterlerse, bu hususu belgelemeleri koşuluyla gidiş ve dönüşlerinde yolda geçecek süreleri karşılamak üzere işveren toplam dört güne kadar ücretsiz izin vermek zorundadır (m. 56/son). İzni başka yerde geçirmeyecek olmasına karşın yol izni alan işçinin iznini işyerinin bulunduğu yerde geçirmesi, sadakat borcuna aykırı olup işverene sözleşmeyi haklı nedenle fesih olanağı sağlar.
İzin süresi işveren tarafından bölünemez. Bu iznin, kural olarak, 53. maddede gösterilen süreler içinde işveren tarafından sürekli bir şekilde verilmesi zorunludur. Ancak, izin süreleri tarafların anlaşması ile bir bölümü on günden az olmamak üzere bölümler halinde kullanılabilir (m. 56/1, 56/3). Belirtelim ki, bu hüküm 6704 sayılı Kanunla değiştirilmeden önce yıllık izin süresi en çok üçe bölünmekteydi. Bu yöndeki sınırlama kaldırıldığı için artık işçi ve işveren, anlaşarak ve iznin bir bölümü on günden az olmamak kaydıyla, geri kalan izin süresini istedikleri kadar bölebilirler.