Bir ülkede bulunan ve suç işleyen yabancı askerlerin, istisnaen suçu işledikleri ülkenin yargılama kurallarına tabi olmamaları mümkündür. Buna örnek olarak Nato Devletlerinin aralarında yaptıkları Kuvvetler Statüsüne ilişkin anlaşma gösterilebilir. Türkiye de bunu onaylamış ve kabul etmiştir (Bu anlaşmanın resmi adı, “Kuzey Atlantik Andlaşmasına taraf olan devletler arasında Kuvvetler Statü- süne dair andlaşma” olup 6375 sayılı yasayla onama gerçekleşmiştir (RG. 1954, 8663). Bu andlaşmanın kuralları 1956 yılında bazı değişikliklere uğramıştır. (Değişiklik 6816 sayılı yasayla yapılmıştır.) (RG. 1956, 9363).
Bu anlaşma gereğince, yabancı askerlerin kendi yasalarına göre yargılanmaları şu hallerde kabul edilmiştir:
1. Ülkesinde bulundukları devlet yasalarına göre eylemin suç teşkil etmemesi.
2. Suçun yalnız yabancı kuvvetlerin malına, güvenliğine, resmi ya da sivil kişilerine, bu kişilerin yakınlarına ya da onların malına karşı işlenmesi.
3. Resmi görev sebebiyle ya da resmi görevin yapılması sırasında işlenmesi.
Bu sayılan şartların gerçekleşmesi halinde, bir Nato ülkesinde suç işlediği ileri sürülen bir başka Nato üyesi ülkenin görevlisi, eylemi işlediği ülkede değil, fakat kendi ülkesinde yargılanacaktır. Bu tür bir dokunulmazlık, daha önce de belirtildiği üzere, devletlerin imzaladıkları andlaşmalar yoluyla egemenlik haklarından vazgeçmeleri anlamını taşır.