Tedavi yöntemi seçme konusundaki genel prensip şudur; Hekim hastası için en az tehlikeli ve en az acı verecek yöntemi seçmek durumundadır. Buna karşılık hekimin hastası için daha tehlikeli veya daha fazla acılara neden olabilecek bir yöntemi seçmesi de durumun özelliklerine göre gerekli olabilir. Ancak somut olayın bunları gerektirmemesine rağmen hekimin bu yöntemleri seçmesi durumunda tedavi hatası vardır. Nitekim başka ve daha tehlikesiz narkoz yöntemini kullanmak mümkün iken, aslında daha az yan etkilere sahip fakat somut hasta bakımından kullanılması tavsiye edilmeyen yeni bir narkoz yöntemini kullanan hekim, bunun sonucunda hastanın kolunun kangren olarak kesilmesi dolayısıyla sorumlu tutulmuştur. Hekimin ilaç tedavisi ile

Devamını okumak için tıklayın…Hekimin Yanlış Tedavi Yöntemi Seçmesi

Hasta vücudunda yabancı madde unutulması öğretide “tedaviye eşlik eden hata” olarak adlandırılmaktadır. Hasta vücudunda sık unutulan maddelere örnek olarak, kompres, tampon gibi maddeler gösterilebilir ve bunlardan hastanın sağlığında ciddi zararlara ve hatta ölüme dahi yol açanlar bulunmaktadır. Hasta vücudunda yabancı madde unutulmasının nasıl değerlendirilmesi gerektiği konusunda öğretide hekimlerin iki farklı görüş savundukları görülmektedir. Bir kısım hekimler, yabancı madde unutulmasının şanssızlık olduğunu ve çok tecrübeli ve özenli hekimlerin dahi başına gelebileceğini savunurken, bazı hekimler ise yabancı madde unutulmasının nedeninin hekimin özensizliği olduğunu ifade etmektedirler. Yargıtay, hasta karnında koher pensinin unutulmasıyla ilgili olarak “bir operatörün ameliyat sırasında mesleki değil meslek dışı dikkatinin

Devamını okumak için tıklayın…Hasta Vücudunda Yabancı Madde Unutulması

Reçete, bizzat bir hekim tarafından eczacıya yönelik olarak düzenlenmiş bulunan ve hastaya bir ilacın verilmesi talebini içeren yazıdır. Hekimin “açık reçete” vermesi hukuka ve meslek kurallarına aykırıdır. Reçete, ceza kanunu manasında bir evrak niteliğindedir. Dolayısıyla hekim dışında bir kimse tarafından hazırlanması halinde evrakta sahtecilik suçu oluşur. Bir kamu görevlisi hekim tarafından hazırlanan reçete “resmi belge” niteliğindedir. Aile hekimlerinin kullandığı reçete gibi belgeler resmi kayıt ve evrak niteliğindedir (Aile Hekimliği Kanunu m. 5/3). Reçete düzenlenmesi, hekimin hastasını muayene ederek, gerekli gördüğü ilacı önermesi anlamını taşımaktadır. Bu nedenle, reçete düzenlenmeden önce kural olarak bizzat hastanın muayene edilmiş olması gerekir. Ancak örneğin, bir

Devamını okumak için tıklayın…Reçetenin Hukuki Niteliği

Hekim, tedaviyi bizzat uygulamak durumundadır. Hekim ve hasta arasındaki “güven ilişkisi” tedavinin hekim tarafından bizzat yürütülmesini gerekli kılmaktadır (TBK m. 506). Bizzat tedavi yükümlülüğü, uzaktan tedavi yasağı anlamına gelmektedir. Hekim, hastanın problemlerinden bizzat bir tasavvur oluşturmalı, önemli bulguları bizzat kendisi belirlemeli ve tedaviyi de direkt gerçekleştirmelidir. Mesela hekimin hiçbir muayene yapmaksızın reçete göndermesi, caiz olmayan bir uzaktan tedavi durumudur. Hekimin hastayı ve hastalığını önceden tanıması durumunda, sınırlı bir çerçevede telefonla yol göstermesine müsaade edilebilir. Bu, özellikle hafif hastalıklar açısından geçerlidir. Hekimin, kendisi bizzat gelinceye kadar telefonla ön bilgiler vermesi mümkündür.  

Tıbbi müdahale yapma yetkisi zorunlu haller dışında sadece hekimlere veya yerine göre diğer sağlık personeline tanınmış bir yetki olduğundan, böyle bir yetkisi olmaksızın tıbbi müdahalede bulunan kişinin eylemi, 1219 sayılı kanunun ihlali dışında, ayrıca meydana gelen sonuca göre kasten yaralama veya öldürme suçunu oluşturur. Sadece hekim ve diğer sağlık personeli hukuka uygunluk sebebinden yararlanabilir. Hekim veya diğer sağlık personeli dışındaki kimseler sadece zorunluluk hali durumunda tıbbi müdahale yapmaları halinde cezalandırılmazlar. Nitekim yargıya intikal eden bir olayda kendini hekim gibi göstererek hasta tedavi eden, enjeksiyon uygulayan, ilaç yazan kimse yaralama suçu dolayısıyla cezalandırılmıştır. Bu kimselerin ayrıca 1219 sayılı kanunun 25. maddesi

Devamını okumak için tıklayın…Sağlık Personeli Olmayan Kimselerin Yaptığı Tıbbi Müdahaleler Nedeniyle Sorumlulukları

Cinsiyet değişikliğine ilişkin müdahaleler de bir tıbbi müdahaledir ve bu anlamda tıbbi müdahalenin genel koşullarına tabidir. Türk Medeni Kanunu açık bir hüküm ile bu tür tıbbi müdahalelere müsaade etmiş bulunmaktadır. Konuya ilişkin olarak mevzuatımızda açık bir hüküm bulunmadığı dönemde, Yargıtay, cinsiyet değişikliği yapılmasının mümkün olmadığını, zira kişinin, vücudu üzerinde tasarruf yetkisinin bulunmadığına karar vermiştir. Bu kararında Yargıtay psikolojik endikasyonu kabul etmemiştir. Medeni Kanun’un 40. maddesine göre, cinsiyet değiştirmek isteyen transeksüellere, mahkemece izin verilebilir. Bunun için şu şartların gerçekleşmiş olması gerekir: Kişi şahsen başvuruda bulunmalı On sekiz yaşını doldurmuş olmalı Evli olmamalı Transseksüel yapıda olup, cinsiyet değişikliğinin ruh sağlığı açısından zorunluluğunu

Devamını okumak için tıklayın…Cinsiyet Değişikliğinin Hukuki Şartları

Tıbbi Hizmetlerin Kötü Uygulanmasından Doğan Sorumluluk Kanun Tasarısı’nın 12. maddesine göre, “Tıbbi hizmetlerle ilgili olarak, hasta ile tıp biliminin sınırları haricinde sözlü veya yazılı olarak tıbbi anlaşmalar yapılamaz, güvenceler verilemez.” Hekimin tedavi özerkliği, özgürlüğü, hekimin şifa konusunda garanti verebilmesine hak vermemektedir. Nitekim Tıbbi Deontoloji Nizamnamesi 13. maddede, “tabip ve diş tabibi, ilmi icapları uygun olarak teşhis koyar ve gereken tedaviyi tatbik eder. Bu faaliyetlerinin mutlak surette şifa ile neticelenmemesinden dolayı, deontoloji bakımından muaheze edilemez” denilmektedir. Yargıtay da aynı görüştedir: Vekil, iş görürken yöneldiği sonucun elde edilmemesinden değil de bu sonuca ulaşmak için yaptığı uğraşların özenle görülmemesinden sorumludur. Hekim hastasına şifa

Devamını okumak için tıklayın…Şifa Garantisi Yasağı