Bilirkişi raporu savcıyı, mahkemeyi bağlamaz. Rapora uygun olmayan işlem yapmak, karar vermek mümkündür. Bu konuda gerekçe gösterilmesi şarttır. Bu sonuçlar yadırganır. Bu konuda şöyle düşünülür. Savcı ya da yargıç bilmediği, uzmanlığı gerektiren bir konuda bir uzmandan yardım istemektedir ve almaktadır. Bu kurum bilirkişilik kurumudur. Bilirkişinin görevi de uyuşmazlığın çözümüne yardımcı olmak, bu konuda savcıya ve yargıca, mahkemeye ışık tutmaktır. Bilirkişi raporuyla bu görevi yapmış olmasına rağmen, bu raporun kabul edilmemesi çelişki değil midir? Bu soruya şöyle cevap verilir: Bu ortamda bilirkişi raporunun ortaya koyduğu sonuçlar tatminkâr olmayabilir ya da mantık hataları içerebilir.

Bilirkişiler, bölge adliye mahkemelerinin yargı çevreleri esas alınmak suretiyle bilirkişilik bölge kurulu tarafından hazırlanan listede yer alan kişiler arasından seçilir. Zaruret halinde listelerin dışından da bilirkişi atanması öngörülmüş, fakat bu atamalar sıkı şartlara bağlanmıştır. Olayın önemine göre bilirkişi sayısı yargıç ya da savcı tarafından belirlenir.

Bilirkişi bir ispat sorununun çözümünde uzmanlığından yararlanılan ve yargıca ve mahkemeye yardımcı olan kişidir. Bilirkişi olabilmenin başta gelen koşulu, özel bilgi sahibi olmaktır. Özel bilgi sahibi olmayan ya da uzman olmayan kişinin bilirkişi olması mümkün değildir. Yargıç ya da hazırlık soruşturması ile sınırlı olarak, savcı bilirkişi atayabilir. Genel kural olarak yargıcın bilirkişiye başvurması zorunlu değildir. CMK’da bu konuda açık kural vardır. Yargıç uyuşmazlığı kendi bilgisiyle de çözebilir. Bu noktada yargıcın hiçbir zaman hukuki konularda bilirkişiye başvuramayacağının bilinmesi gerekir. Bilirkişilik kurumunun temelinde bir uyuşmazlığı çözümü için, yargıca yardımcı olacak özel bilgi ve uzmanlığa sahip kişiden faydalanmak düşüncesi olduğuna göre, yargıç hukukçu

Devamını okumak için tıklayın…Ceza yargılamasında bilirkişilik ne ifade eder?

Bir ülkede yaşayan herkes tanıklık yapmak zorundadır. Yabancılar için de durum böyledir. Bütün bu kişiler, yöntemine uygun biçimde çağırıldıklarında, yargıç önüne gelmek zorundadırlar. Tanık gelmediğinde kendisine yaptırımlar uygulanır. Buna göre, yönteme uygun olarak çağrılan tanık gelmezse, kendisi zorla getirilir (ihzar), ayrıca kendisine gelmemekten ötürü neden olduğu giderler yüklenir ve para cezasına da çarptırılır. Gelmeyen tanık özür bildirir ve özrü kabul edilirse, yeniden davetiye ile çağrılır ve ona para cezası ve gider ödetilmez. Her tanık, istisnai durumlar hariç, yemin etmek ve beyanını yeminle kuvvetlendirmek zorundadır. 1985 yılından bu yana savcılar ve sulh yargıçları hazırlık soruşturmasında tanık dinlemeleri halinde, tanıklara yemin verdirirler.

Devamını okumak için tıklayın…Tanık, çağıran makama gitmek zorunda mıdır? Her tanık yemin eder mi? Tanık beyanının rolü nedir?