Borç ikrarı ya da borç tanıması bir kimsenin karşı tarafa belirli bir borcu olduğuna dair beyanıdır. Sebebi gösterilmeyen borç ikrarına soyut borç ikrarı denir. B, A’ya olan borcunu yazılı bir belge aracılığıyla “A’ya 1000 lira borçluyum” şeklinde ifade ediyor. Yapılan işlemin hukuki niteliğinin tek tarafa borç yükleyen bir sözleşme olduğu kabul edilmektedir . B’nin A’ya böyle bir beyanda bulunmasının sebebini aralarında daha önce vuku bulmuş bir hukuki ilişkinin varlığı olabilir. Ancak B’nin A’ya borcunun altında hiçbir sebep yatmıyorsa, burada geçerli bir borç ikrarından söz edilebilir mi? Sebebi olmayan bir borç, söz konusu olamaz. Buradaki temel problem, borç ikrarında sebep gösterilmediği

Devamını okumak için tıklayın…Soyut Borç İkrarı Nedir?

Ön sözleşme, taraflara ileride asıl sözleşmeyi yapma borcunu yükler. Bunun için ön sözleşmede belirlenen tarafların asıl sözleşmeyi yapmak için bir irade açıklamasında bulunmaları gerekir. Taraflar ön sözleşmeden doğan asıl sözleşmeyi yapma borcunu ifa etmekten kaçındığında, yani asıl sözleşmenin yapılmasına dair irade açıklamasından kaçınıldığında hakimin hükmü asıl sözleşmeyi yapmaktan kaçınan tarafın irade beyanı yerine geçecektir. Alman Usul Kanunu’nda yer alan bu esas Türk-İsviçre hukuku bakımından da kabul edilmektedir. A ile B bir ön sözleşme yapıyorlar. A’nın asıl sözleşmeyi yapmaktan kaçındığı durumda mahkeme kararı A’nın irade beyanı yerine geçecek ve böylelikle A ile B arasında sözleşme yapılmış olacaktır. Hakimin hükmünün yani mahkeme

Devamını okumak için tıklayın…Ön Sözleşmeden Doğan Borçların Yerine Getirilmemesi

Öğretide ön sözleşme kavramına gerek olup olmadığı halen tartışmalı bir husustur. Kimileri, ön sözleşme kavramının anlamsız olduğunu ileri sürerler. Deniliyor ki, eğer bir taşınmazı devretme yükümlülüğü ilk olarak asıl sözleşmeden doğuyorsa, ön sözleşmenin kendisi zaten bir sözleşmedir. Eğer, taşınmaz devretme yükümlülüğü asıl sözleşmeden doğuyorsa, o zaman ön sözleşmeye gerek yoktur. Doktrinde bazı yazarlar ise ön sözleşmeye gerek olup olmadığının teori tarafından değil, pratikteki uygulamaya göre taraflarca karar verilmesi gerektiğini ileri sürer. Ön sözleşmenin taraflarıyla asıl sözleşmenin tarafları birbirinden farklı ise ön sözleşmenin pratikte de anlam ifade eden bir hukuki kurum niteliği taşıdığı ortaya çıkmaktadır. Sözleşmenin yapılması hususunda bir engel varsa

Devamını okumak için tıklayın…Ön Sözleşme Kavramının Gerekliliği

Ön sözleşmelerde ön sözleşmenin taraflarıyla sözleşmenin tarafları genellikle aynı şahıslardır. Ancak bunun her zaman böyle olması şart değildir. Yani, asıl sözleşmenin taraflarından biri veya tamamı ön sözleşmeden farklı olabilir. A taşınmazını üzerinde bir villa yaptırması amacıyla B’ye satıyor. Yapılan satım sözleşmesinin hükümlerinden biri: “Villanın projelendirme işini C yapacaktır.” Satım sözleşmesinin kendisi bir asıl sözleşme olmasına rağmen bahsi geçen sözleşme hükmü ön sözleşme niteliğindedir. B, burada inşaat işleriyle ilgili C’yle sözleşme yapma vaadi borcu altına girmektedir. Dolayısıyla ileride B ile C arasında bir sözleşme yapılacaktır. Verilen örnekte ön sözleşmenin tarafları A ile B; asıl sözleşmenin tarafları ise C ile B’dir. İşte

Devamını okumak için tıklayın…Üçüncü Şahıs Lehine Ön Sözleşme

BK’nın 22. ve TBK’nın 29/2. maddesinde ön sözleşme bakımından bir problemi özel olarak düzenlenmiştir. Asıl sözleşmenin geçerliliği, bir şekle tabii ise ön sözleşme bakımından da aynı şekle uyulması gerekir. Doktrin bu ifadeyi şöyle tamamlamaktadır: Tarafların korunması amacıyla asıl sözleşmenin geçerliliği bir şekle tabii tutulmuşsa, ön sözleşme bakımından da aynı şekle uyulması gerekir. Borçlar Kanunu’nun 22. maddesi taşınmaz satış vaadi ve taşınmaz satımına şöyle bağdaştırılmaktadır: Taşınmaz satım sözleşmesi de taşınmaz satım vaadi de resmi şekle tabiidir. farklı olan tek şey işleme katılan resmi makamlardır. Taşınmaz satım sözleşmesinde işleme katılan resmi makam tapu memuru iken; taşınmaz satış vaadinde noterdir. Ön sözleşme nedir?

Devamını okumak için tıklayın…Ön Sözleşme’de Şekil